Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Σύγχυση…




Με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθώ τούτες τις μέρες τις εξαιρετικές εξελίξεις στους τομείς των πολιτικών και των οικονομικών πεπραγμένων στην Ελλάδα, αλλά φυσικά και στην ευρύτερη Ευρώπη.
Ζαλίζομαι λίγο από τον καταιγισμό των πληροφοριών οι οποίες φτάνουν από παντού, όπου τελικώς, το μόνο ενδιαφέρον που έχουν είναι ο τρόπος με τον οποίο διαψεύδουν η μία την άλλη. Και φυσικά, ένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του, είτε τις αγνοεί, είτε συγχύζεται από την κατά καιρούς κοροϊδία.
Ευτυχώς δεν έμεινα διόλου άπραγος όλον αυτόν τον καιρό, εξασκούμενος σε βαθιές σκέψεις, συγκρίσεις και ενίοτε σε διαπίστωση συμπερασμάτων. Άκουσα πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, αλλά και γνώμες οι οποίες μου μεγάλωσαν την σύγχυση και βάθαιναν τον διχασμό μου σε ποικίλα θέματα. Κοινά.
Βρέθηκα σε υπαρξιακά, για την νοημοσύνη μου, διλλήματα. Και αναζητώντας Μέντορες, προβληματίστηκα περισσότερο. Άκουσα από ανθρώπους ριζοσπαστικούς μία περισσότερο συγκρατημένη προτροπή και από ανθρώπους μετριοπαθής μια περισσότερο ριζοσπαστική γνώμη. Και ακριβώς σε αυτές τις στιγμές μου έρχονταν στο νου οι στίχοι του Κ. Καβάφη ‘..και τώρα τι θα γένομεν χωρίς Βαρβάρους;…’.
Μα ποιοι είναι οι ‘Βάρβαροι’;
Είδα μαινόμενους ‘αγανακτισμένους’ πολίτες να κάνουν κομμάτια σημεία της πόλης των Αθηνών, να καίνε κινηματογράφους. Είδα επίσης μαινόμενους ‘αγανακτισμένους’ να επιτίθενται σε τραγουδιστή ο οποίος βρίσκεται πάνω στην σκηνή και κάνει, τι άλλο, αυτό που είναι φτιαγμένος να κάνει…!
Μα ποιοι είναι οι ‘Βάρβαροι’;
Μα προβληματίστηκα περισσότερο όταν άκουσα και είδα ανθρώπους να επικροτούν αυτά τα φαινόμενα.
Μα ποιοι είναι οι ‘Βάρβαροι’;
Μα διάβασα και ένα εξαιρετικό κείμενο ενός τραγουδοποιού, ο οποίος με αφορμή το ‘κράξιμο’ σε έναν άγγλο, περιγράφει τα πράγματα με το καθαρό όνομά τους.
Και να προτείνει.
Πράγμα που το περίμενα πολύ καιρό τώρα, από ανθρώπους αναγνωρισμένους και σκεπτόμενους. Που να μην μασάνε καραμέλες, αλλά να έχουν άποψη τεκμηριωμένη και ειλικρινή.
Και συγχύστηκα που είδα καλλιτέχνες να χλευάζονται πάνω στην δράση τους. Τσαντίστηκα με ‘καλλιτέχνες’ να τα επικροτούν. Τσαντίστηκα με τις αηδίες που είδα. Αυτόν τον πολιτισμό υπηρετούμε;
Δεν ανέχομαι αυτόν τον ‘πολιτισμό’ του χάους, της βλακείας και της υποκουλτούρας.
Οι τακτικές λογοκρισίας δεν αρμόζουν σε ανθρώπους που σέβονται τον άλλο άνθρωπο, γιατί πολύ απλά, σέβονται τον εαυτό τους…! Τον Πολιτισμό, έκαιγαν οι ολοκληρωτικές επιλογές πολιτικών γεγονότων. Καις τον πολιτισμό διότι σε ενοχλεί η ειλικρίνεια. Και σε ενοχλεί η ειλικρίνεια διότι δεν μπορείς να την έχεις.

Μου είπε ένας φίλος καλλιτέχνης: «Δυσκολεύομαι να συναναστραφώ τους ανθρώπους της μεγάλης τέχνης στην εποχή μας. Δεν μπορώ την τόση σημαντική διανόηση. Θα προτιμήσω την ταπεινή ειλικρίνεια που θέλω να βγαίνει στις ζωγραφιές μου.»

…γιατί εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο…

GerminioRum